Scuola Nuova di Santa Maria della Misericordia
Scuola Nuova di Santa Maria della Misericordia to druga siedziba Scuola Grande di Santa Maria della Misericordia, bractwa działającego w Wenecji od 1308 do 1806 roku.
Historia
Budowa tego monumentalnego obiektu, który pozostał niedokończony, rozpoczęła się w 1534 roku pod kierownictwem architekta Jacopa Sansovino. Prace trwały do 1583 roku, kiedy to budynek został uroczyście otwarty przez dożę Nicolò Da Ponte. W 1498 roku uznano, że Stara Szkoła Misericordii jest nieużyteczna, co skłoniło do budowy nowej siedziby na miejscu pobliskiego szpitala. Pierwsze plany przedstawili Alessandro Leopardi i Sebastiano Mariani w 1504 roku, jednak prace nad fundamentami rozpoczęły się dopiero w 1508 roku, a ich postęp został wstrzymany z powodu wybuchu wojny.
W 1531 roku, z powodu stagnacji prac, zlecono Sansovino opracowanie nowego projektu. Budowa rozpoczęła się na nowo w 1532 roku, a w 1535 roku zatwierdzono ostateczny projekt, oprócz schodów. Problemy finansowe i techniczne opóźniały postęp, a po śmierci Sansovino w 1570 roku, sytuacja stała się dramatyczna. W 1576 roku prace wznowiono, ale budynek pozostawał nieukończony przez wiele lat.
Nowe funkcje publiczne
Na przełomie XIX i XX wieku, budynek stał się siedzibą różnych instytucji, a w 1921 roku rozpoczęła się jego adaptacja na potrzeby sportowe, co przekształciło go w centrum sportowe Wenecji. W latach 90. XX wieku rozpoczęto prace renowacyjne, które miały na celu przywrócenie budynku do użytku publicznego.
Opis architektoniczny
Zarówno wnętrze, jak i zewnętrze budynku charakteryzują się rytmem kolumn, a jego nieukończona forma nadaje mu wyjątkowy charakter. Wnętrza zdobią kolumny korynckie, a sala Albergo została wzbogacona o obrazy Domenica Tintoretta.
Obecnie Scuola Nuova di Santa Maria della Misericordia jest miejscem wydarzeń kulturalnych, wystaw i spotkań, będąc ważnym punktem na mapie Wenecji.
scuola nuova di Santa Maria della Misericordia - Główni architekci
Jacopo Sansovino
Sansovino rozpoczął swoją edukację artystyczną pod okiem Andrei Sansovina, od którego przejął również nazwisko. W latach 1505–1506 wyjechał do Rzymu w towarzystwie architekta Giuliana da Sangallo. Podczas tego pobytu miał okazję zetknąć się z Donato Bramantem, autorem koncepcji przebudowy bazyliki św. Piotra na zlecenie papieża Juliusza II. Spotkanie to miało istotny wpływ na jego przyszły styl twórczy.
Przez kolejne dwie dekady Sansovino działał głównie we Florencji i Rzymie. Po splądrowaniu Rzymu przez wojska cesarskie w 1527 roku (tzw. Sacco di Roma) przeniósł się do Wenecji, gdzie pozostał aż do śmierci. W 1529 roku objął prestiżową funkcję głównego architekta Republiki Weneckiej, którą sprawował przez około 40 lat. Jego prace, zarówno w dziedzinie architektury, jak i rzeźby, noszą ślady wpływu Michała Anioła i rzymskiego klasycyzmu.
przeczytaj więcej
Więcej zdjęć
Źródła grafik:
- Didier Descouens, CC BY-SA 4.0
