Santi Gervasio e Protasio (Venice) - Data powstania
Rok 1852
Santi Gervasio e Protasio (Venice) - Główni architekci
Giovanni Battista Meduna
Pochodził z rzemieślniczej rodziny — jego ojcem był Andrea Meduna, cieśla i stolarz. Kształcił się u architektów Gian Antonio Selvy, a po jego śmierci — u Antoniego Diedo i Francesca Lazzariego.
W latach 1848–1849 brał udział w rewolucji jako porucznik Gwardii Obywatelskiej i członek weneckiego Komitetu Tajnego, działającego przeciwko Austriakom. Po przejęciu władzy został zaangażowany w struktury lokalnego samorządu.
Współpracował często ze swoim bratem, Tommasem Meduną, inżynierem, który zaprojektował pierwszy most kolejowy łączący Wenecję ze stałym lądem.
Jego rodzina obejmowała dwóch synów — Leopolda (zm. młodo w 1855 roku) oraz Cesarego, który został inżynierem i pełnił krótko funkcję burmistrza Zelarino w 1905 roku. Cała rodzina spoczywa na cmentarzu San Michele w Wenecji.
Meduna zasłynął głównie z rekonstrukcji i restauracji historycznych budynków, choć jego podejście nie zawsze było zgodne z dzisiejszymi standardami konserwatorskimi. W jego dorobku dominują prace w stylu neogotyckim i neorenesansowym, często polegające bardziej na przebudowie niż zachowaniu oryginalnej struktury.
Jego podejście budziło mieszane reakcje — chwalony przez niektórych współczesnych, m.in. Viollet-le-Duca, za ambicję i rozmach, był również ostro krytykowany za zbyt daleko idące ingerencje, zwłaszcza w przypadku obiektów gotyckich. Sam Meduna wyraził żal z powodu znikania oryginalnej weneckiej architektury i przyznał, że nawet jego własny dom przy San Fantin został przez niego przebudowany w duchu neogotyku, niszcząc wcześniejsze elementy stylowe.
przeczytaj więcej
Santi Gervasio e Protasio (Venice) - Styl architektoniczny
Neogotyk wenecki
Neogotyk, jako styl architektoniczny, pojawił się w Europie w XIX wieku jako reakcja na klasycyzm i jako wyraz zainteresowania średniowieczem. Charakteryzuje się on zastosowaniem elementów gotyckich, takich jak ostrołukowe okna, strzeliste wieże, dekoracyjne rzeźby oraz bogato zdobione detale architektoniczne. Styl ten dążył do przywrócenia i reinterpretacji estetyki gotyku, z naciskiem na romantyzm i emocjonalność.
W Wenecji, neogotyk zyskał na znaczeniu w drugiej połowie XIX wieku, w okresie, gdy miasto stawało się ważnym ośrodkiem kulturowym i artystycznym. Architektura neogotycka w Wenecji często łączyła tradycyjne elementy gotyckie z lokalnymi cechami architektonicznymi, tworząc unikalny styl, który odzwierciedlał zarówno historię, jak i nowoczesność miasta.
Jednym z najbardziej znanych przykładów neogotyku w Wenecji jest Pałac Ca' d'Oro, który, choć pierwotnie zbudowany w stylu gotyckim, przeszedł w XIX wieku renowację, podczas której dodano elementy neogotyckie. Innym znaczącym obiektem jest Kościół Santa Maria della Salute, który, mimo że zbudowany w stylu barokowym, w późniejszych latach był reinterpretowany w duchu neogotyckim, co ukazuje tendencje do łączenia różnych stylów architektonicznych.
Neogotyk w Wenecji nie ograniczał się jedynie do budynków sakralnych, ale także obejmował budowle użyteczności publicznej i prywatne rezydencje, które starały się oddać ducha epoki średniowiecza. W architekturze weneckiej styl ten często manifestował się w formie bogato zdobionych fasad, witraży oraz detali architektonicznych, które przyciągały uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów.
Podsumowując, neogotyk w architekturze weneckiej stanowił istotny element w rozwoju estetyki XIX wieku, łącząc tradycję z nowoczesnymi dążeniami artystycznymi. Jego wpływ na wenecką architekturę jest widoczny w wielu budynkach, które do dziś zachwycają swoim pięknem i historycznym znaczeniem.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Santi Gervasio e Protasio (Venice) - Dzielnica
Carpenedo
Carpenedo to jedna z dzielnic Wenecji, położona na lądzie, w północno-wschodniej części miasta. Jest to obszar, który charakteryzuje się głównie zabudową mieszkalną oraz lokalnymi usługami, co czyni go atrakcyjnym miejscem do życia dla mieszkańców Wenecji oraz osób pracujących w pobliskich rejonach.
Dzielnica Carpenedo jest dobrze skomunikowana z resztą Wenecji oraz okolicznymi miejscowościami dzięki sieci transportu publicznego, w tym autobusom i tramwajom wodnym. Warto zaznaczyć, że Carpenedo, mimo że znajduje się poza historycznym centrum Wenecji, oferuje mieszkańcom i turystom wiele lokalnych atrakcji, takich jak parki, sklepy oraz restauracje, które serwują tradycyjne dania kuchni weneckiej.
W Carpenedo można również znaleźć różnorodne obiekty kulturalne oraz sportowe, co przyczynia się do aktywnego stylu życia mieszkańców. Dzielnica ta jest często postrzegana jako miejsce, gdzie można doświadczyć codziennego życia Wenecjan, z dala od tłumów turystów, które zazwyczaj gromadzą się w bardziej znanych częściach miasta.
Architektura Carpenedo jest zróżnicowana, z domami jednorodzinnymi oraz blokami mieszkalnymi, co odzwierciedla rozwój tej dzielnicy w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci. Carpenedo, będąc częścią Wenecji, łączy w sobie tradycję z nowoczesnością, co czyni ją interesującym miejscem zarówno do zamieszkania, jak i do odwiedzenia.
przeczytaj więcej
Źródła grafik:
