Sant’Antonio di Padova - Główni architekci
Angelo Scattolin
Życie i działalność
W 1923 roku rozpoczął studia architektoniczne na Uniwersytecie w Rzymie, jednak po roku przeniósł się do Weneckiego Instytutu Architektury (IUAV), gdzie ukończył naukę w 1928 roku. Niedługo później rozpoczął pracę dydaktyczną na tej samej uczelni, gdzie do roku akademickiego 1944/45 wykładał jako asystent przedmiotów związanych z konserwacją zabytków i architekturą liturgiczną.
Wraz z architektem Virgilio Vallotem współtworzył Grupę Architektów „L’Alveare”, która specjalizowała się w projektowaniu wnętrz i mebli. Jednym z ich najbardziej rozpoznawalnych projektów był wystrój atelier fotografa Giacomelliego w Wenecji (1932).
W 1949 roku Scattolin zaprojektował nowy kościół parafialny Świętych Piotra i Pawła w Mussolente. Budowa świątyni napotykała na liczne trudności i zakończyła się dopiero w 1959 roku.
W 1952 opracował koncepcję nowego budynku dla Società Adriatica di Elettricità w pobliżu mostu Cereria nad Rio Novo. Projekt nie został jednak zrealizowany z powodu przekroczenia dopuszczalnej wysokości budynku. Ostateczna wersja budynku, znanego dziś jako Palazzo Rio Novo, została wykonana przez Luigiego Vietti i ukończona w 1961 roku.
Najważniejszym dziełem Scattolina jest bez wątpienia Palazzo Nervi-Scattolin, gmach główny Cassa di Risparmio di Venezia, zaprojektowany wspólnie z wybitnym inżynierem Pierem Luigim Nervim. Budynek powstał w dzielnicy San Marco, na Campo Manin, i został oddany do użytku w 1972 roku.
Angelo Scattolin był właścicielem eleganckiej rezydencji przy calle del Tragheto della Madoneta w Wenecji. Po jego śmierci dom został przekształcony przez spadkobierców w luksusowy obiekt hotelowy — dziś znany jako Ca' Angeli.
przeczytaj więcej
Więcej zdjęć
Sant’Antonio di Padova - Dzielnica
Marghera
Marghera to dzielnica położona w zachodniej części Wenecji, we Włoszech. Jest częścią gminy Wenecja i znajduje się na stałym lądzie, w pobliżu laguny weneckiej. Marghera jest znana przede wszystkim z przemysłu, który odgrywał kluczową rolę w jej rozwoju, zwłaszcza w XX wieku.
Historia Marghery sięga czasów starożytnych, ale jej intensywny rozwój nastąpił w latach 20. i 30. XX wieku, kiedy to zaczęto tworzyć tu zakłady przemysłowe, w tym port morski. Marghera stała się ważnym ośrodkiem przemysłowym, zwłaszcza w dziedzinie chemii, stoczniowstwa i transportu. W latach 60. i 70. XX wieku obszar ten przeżywał okres intensywnego rozwoju, co przyciągnęło wielu mieszkańców z innych regionów Włoch.
Dzielnica charakteryzuje się przemysłowym krajobrazem, w którym dominują zakłady produkcyjne, magazyny i infrastruktura portowa. Mimo że Marghera nie jest typową atrakcją turystyczną, w ostatnich latach podejmowane są działania mające na celu poprawę jakości życia mieszkańców oraz rozwój terenów zielonych i przestrzeni publicznych.
W Margherze znajduje się kilka ciekawych miejsc, takich jak kościół San Lorenzo, który jest przykładem lokalnej architektury, a także różne parki i tereny rekreacyjne, które oferują mieszkańcom możliwość wypoczynku na świeżym powietrzu. Dzielnica jest również dobrze skomunikowana z centrum Wenecji, co sprawia, że jest popularnym miejscem zamieszkania dla osób pracujących w stolicy regionu.
Marghera, mimo swojego przemysłowego charakteru, jest miejscem o bogatej historii i różnorodnej społeczności, co czyni ją interesującym elementem weneckiego krajobrazu.
przeczytaj więcej
Źródła grafik:
- Blackbird1996
- By IlPasseggero - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7530076
- By Blackbird1996 - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=112593066
