Most Westchnień

Most Westchnień (wł. Ponte dei Sospiri) to wenecka budowla zaprojektowana przez Antonia Contina, której ukończenie miało miejsce w 1614 roku. Most łączy Pałac Dożów z dawnym więzieniem Piombi i jest znany z barokowego stylu oraz białego kamienia z Istrii.

Most składa się z dwóch korytarzy oddzielonych ścianą, wspartych na arkadowym łuku nad Rio del Palazzo. Zewnętrznie zdobią go płaskorzeźby, w tym postać Sprawiedliwości oraz herb doży Marina Grimaniego. Jego nazwa wywodzi się od westchnień więźniów, którzy po raz ostatni spoglądali na Wenecję w drodze do sądu.

Most zyskał popularność dzięki Lordowi Byronowi, który wspomniał o nim w swoich wierszach. W latach 2007–2011 przeszedł renowację, która była konieczna po incydencie z odpadnięciem fragmentu muru, raniącym turystę. Koszt restauracji wyniósł 2,8 miliona euro, a część funduszy pochodziła z kontrowersyjnej reklamy umieszczonej na fasadzie mostu.

Most Westchnień - Data powstania

Rok 1614

Most Westchnień - Główni architekci

Antonio Contin

Antonio Contin, urodzony w 1566 roku w Lugano, a zmarły 15 lipca 1600 w Wenecji, był szwajcarsko-włoskim architektem i rzeźbiarzem, wywodzącym się z rodziny o długich tradycjach budowlanych. Jego dziadek, Antonio da Ponte, był znanym architektem, podobnie jak ojciec Bernardino, a bracia Tommaso i Francesco również zajmowali się rzeźbą. Contin rozpoczął naukę zawodu pod kierunkiem ojca, a następnie bardzo wcześnie dołączył do prestiżowego projektu budowy mostu Rialto, nadzorowanego przez jego dziadka. Współpracował także przy przebudowie Pałacu Dożów oraz przy wznoszeniu Nowych Więzień, których budowę rozpoczęto w 1591 roku.

Po śmierci dziadka w 1597 roku Antonio odziedziczył jego funkcje i kontynuował prace przy Nowych Więzieniach, których ukończenie przypadło na rok 1600. W ramach tego samego przedsięwzięcia zaprojektował słynny Ponte dei Sospiri – Most Westchnień, łączący więzienie z Pałacem Dożów, gdzie więźniowie stawali przed Avogadori i Inkwizytorami Stanu. Równolegle, razem z bratem Tommaso, zajmował się odbudową Scuoli di San Girolamo, zniszczonej w pożarze w 1592 roku. Prace trwały w latach 1600–1604, już po jego śmierci.

Jednym z jego samodzielnych dzieł jest również nagrobek królowej Katarzyny Cornaro, znajdujący się w kościele San Salvador w Wenecji.
przeczytaj więcej

Więcej zdjęć