Kościół San Sebastiano, znany również jako Kościół św. Sebastiana, to rzymskokatolicka świątynia znajdująca się w weneckiej dzielnicy Dorsoduro. Należy do Patriarchatu Wenecji i pełni rolę kościoła wikarialnego w parafii San Raffaele Arcangelo. Świątynia jest dedykowana św. Sebastianowi Męczennikowi i słynie z malowideł autorstwa Paola Veronese, co przyczyniło się do jej przydomka „świątynia Veronese”.
Historia
Pierwsza kaplica, Santa Maria Assunta, powstała w 1396 roku. W latach 1455–1468 zbudowano większy kościół, który upamiętniał św. Sebastiana za jego wstawiennictwo w czasie zarazy. Obecny kościół, zaprojektowany przez Antoniego Abbondiego (Scarpagnino), powstał w latach 1506–1548. Fasada, z kamienia istriańskiego, została konsekrowana w 1562 roku. Veronese ozdobił wnętrze malowidłami w latach 1555–1581, co miało być wyrazem jego wdzięczności po znalezieniu schronienia w tej świątyni.
Architektura
Kościół zbudowany jest na planie krzyża łacińskiego, z jedną nawą i kopułą w prezbiterium. Jego fasada wyróżnia się kolumnami korynckimi oraz tympanonem z posągami świętych. Wolno stojąca dzwonnica, również zaprojektowana przez Abbondiego, powstała w latach 1544–1546.
Wnętrze
Wnętrze kościoła zdobią malowidła Veronese, w tym obrazy z historii królowej Estery oraz freski przedstawiające sceny z życia św. Sebastiana. Ołtarz główny, z obrazem Madonny z Dzieciątkiem, został prawdopodobnie namalowany między 1559 a 1561 rokiem. W kościele znajdują się także liczne kaplice, w których umieszczono dzieła innych artystów.
Renowacja
Malowidła Veronese wymagały renowacji z powodu zniszczeń spowodowanych wilgocią. W ostatnich latach podjęto działania mające na celu przywrócenie ich pierwotnej świetności.
Kościół San Sebastiano jest nie tylko ważnym miejscem kultu, ale także cennym obiektem dla miłośników sztuki i historii, przyciągającym turystów z całego świata.
Kościół San Sebastiano w Wenecji - Data powstania
Rok 1506
Kościół San Sebastiano w Wenecji - Główni architekci
Antonio Abbondi
Antonio Abbondi, znany powszechnie jako Scarpagnino (zm. 1549), był włoskim architektem epoki renesansu, aktywnym głównie w Wenecji.
Pochodził z Grosio w dolinie Valtellina. W 1505 roku objął stanowisko nadzorcy odbudowy Fondaco dei Tedeschi – ważnego budynku handlowego nad Canal Grande. Trzy lata później został mianowany Proveditore del Sale – urzędnikiem odpowiedzialnym za kontrolę handlu solą w mieście.
Po wielkim pożarze, który 10 stycznia 1514 roku zniszczył część dzielnicy Rialto, Abbondi zaangażował się w odbudowę tej strategicznej części miasta. Rywalizował wtedy z takimi architektami jak Alessandro Leopardi, Giovanni Celeste i Fra Giovanni Giocondo. Ostatecznie to jego projekt Fabbriche Antiche został zaakceptowany i zrealizowany do 1522 roku. W ramach inwestycji powstał m.in. nowy Palazzo dei Dieci Savi – siedziba urzędników odpowiedzialnych za finanse republiki.
W ramach odbudowy dzielnicy przywrócono także do użytku kościół San Giovanni Elemosinario, który został odrestaurowany według jego koncepcji.
W 1527 roku Abbondi objął stanowisko proto-maestra (głównego architekta) Scuoli di San Rocco, gdzie zaprojektował górne piętro budynku.
przeczytaj więcej
Kościół San Sebastiano w Wenecji - Styl architektoniczny
Architektura renesansu w Wenecji
Architektura renesansu, która rozwijała się od końca XV wieku do początku XVII wieku, stanowi kluczowy etap w historii architektury europejskiej, charakteryzując się powrotem do klasycznych form i zasad estetycznych, inspirowanych antykiem. Wenecja, jako jedno z najważniejszych centrów handlowych i kulturalnych Europy, odegrała istotną rolę w rozwoju tego stylu, łącząc wpływy włoskie z lokalnymi tradycjami.
W architekturze renesansowej w Wenecji można dostrzec kilka charakterystycznych cech. Przede wszystkim, architekci tego okresu dążyli do harmonii, proporcji i równowagi, co było odzwierciedleniem humanistycznych idei tamtych czasów. Kluczowymi elementami stylu renesansowego były kolumny, pilastry, łuki oraz symetryczne układy przestrzenne. W Wenecji architekci często wykorzystywali także elementy gotyckie, co nadawało budowlom unikalny charakter.
Jednym z najważniejszych przykładów architektury renesansowej w Wenecji jest Pałac Dożów (Palazzo Ducale), który łączy w sobie elementy gotyckie i renesansowe. Jego bogato zdobione fasady, wspaniałe krużganki oraz monumentalne wnętrza ukazują dążenie do estetyki i majestatu. Innym istotnym dziełem jest Kościół San Giorgio Maggiore, zaprojektowany przez Andrea Palladia, który stał się jednym z symboli weneckiego renesansu. Jego klasyczne proporcje i harmonijna forma odzwierciedlają zasady architektury renesansowej.
Ważnym aspektem architektury renesansowej w Wenecji była także innowacyjność w zakresie materiałów budowlanych. Wykorzystanie cegły, marmuru oraz weneckiego kamienia pozwoliło na tworzenie złożonych struktur, które były zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Weneccy architekci, tacy jak Jacopo Sansovino czy Andrea Palladio, wprowadzili nowe rozwiązania, które miały wpływ na rozwój architektury nie tylko w Wenecji, ale i w całej Europie.
Architektura renesansu w Wenecji, z jej unikalnym połączeniem klasycznych form i lokalnych tradycji, stanowi ważny rozdział w historii sztuki i architektury, a jej dziedzictwo jest nadal widoczne w wielu weneckich budowlach, które przyciągają turystów z całego świata.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Kościół San Sebastiano w Wenecji - Dzielnica
Dorsoduro
Dorsoduro to jedna z sześciu głównych dzielnic Wenecji, położona na południowym zachodzie miasta, pomiędzy Canal Grande a Canale della Giudecca. Dzielnica ta jest znana ze swojego artystycznego charakteru, urokliwych kanałów oraz historycznych budynków, które odzwierciedlają bogate dziedzictwo kulturowe Wenecji.
Dorsoduro wyróżnia się spokojniejszą atmosferą w porównaniu do bardziej turystycznych obszarów Wenecji, takich jak San Marco. W dzielnicy znajduje się wiele ważnych instytucji kulturalnych, w tym Galleria dell'Accademia, która gromadzi jedną z najważniejszych kolekcji malarstwa weneckiego, obejmującą dzieła takich artystów jak Tintoretto, Veronese czy Bellini. Warto również wspomnieć o Peggy Guggenheim Collection, muzeum sztuki nowoczesnej, mieszczącym się w dawnym pałacu, które prezentuje prace znanych artystów XX wieku.
Dorsoduro jest również domem dla wielu kościołów, z których najbardziej znanym jest Basilica di Santa Maria della Salute, barokowa świątynia wzniesiona w XVII wieku jako wotum dziękczynne za zakończenie epidemii dżumy. Inne ważne obiekty sakralne to kościół San Pantalon, znany z imponującego malowidła sufitowego, oraz kościół San Nicolò da Tolentino.
Dzielnica ta charakteryzuje się również malowniczymi kanałami, wąskimi uliczkami i urokliwymi placami, takimi jak Campo Santa Margherita, popularne miejsce spotkań mieszkańców i turystów. Dorsoduro jest także miejscem, gdzie można znaleźć liczne kawiarnie, restauracje i sklepy z lokalnymi produktami, co czyni ją idealnym miejscem do odkrywania autentycznego życia weneckiego.
Dorsoduro, z jego bogatą ofertą kulturalną, piękną architekturą i spokojniejszą atmosferą, stanowi ważny element weneckiego krajobrazu, przyciągając zarówno turystów, jak i mieszkańców, którzy pragną cieszyć się urokami tego unikalnego miasta.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
