Kościół Le Zitelle, znany również jako Santa Maria della Presentazione, to rzymskokatolicka świątynia w Wenecji, położona w dzielnicy Cannaregio. Został założony w 1559 roku przez weneckie szlachcianki jako przytułek dla młodych, ubogich dziewcząt, które dzięki swojej urodzie mogły być narażone na niebezpieczeństwo. Celem ośrodka było zapewnienie im edukacji oraz możliwości wyboru między małżeństwem a życiem w klasztorze.
Budowa kościoła rozpoczęła się w 1581 roku, a jego konsekracja miała miejsce w 1588 roku. Uważa się, że projekt mógł być dziełem Andrei Palladia, mimo że nie ma wyraźnych cech jego stylu w architekturze budowli.
Kościół ma kwadratowy plan z kopułą oraz dwoma wieżyczkami dzwonniczymi. Fasada jest dwukondygnacyjna, z dużymi oknami i tympanonem.
Wnętrze kościoła jest jednonawowe, zdobione dziełami znanych malarzy, takich jak Leandro Bassano i Palma Młodszy. Ołtarz główny przedstawia Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny, a w bocznych ołtarzach znajdują się obrazy ukazujące Modlitwę w Ogrójcu oraz Najświętszą Maryję Pannę ze Świętym Franciszkiem. Dawny przytułek został przekształcony w luksusowy hotel.
Kościół Le Zitelle - Data powstania
Rok 1581
Kościół Le Zitelle - Główni architekci
Andrea Palladio
Palladio studiował architekturę antycznego Rzymu, zapoznał się z dziełami takich twórców jak Donato Bramante, Giulio Romano i Baldassare Peruzzi, a także szczegółowo analizował traktat Witruwiusza, co miało ogromny wpływ na jego sposób myślenia o harmonii, proporcjach i funkcji architektury.
Jego pierwszym dużym zleceniem była przebudowa Palazzo della Ragione w Vicenzy, znanego dziś jako Basilica Palladiana, zrealizowana w 1549 roku. Zaprojektował wówczas monumentalną fasadę z arkadami i przekrył salę drewnianym sklepieniem na wzór odwróconego kadłuba okrętu. W kolejnych latach tworzył zarówno budynki użyteczności publicznej, jak i prywatne rezydencje – miejskie pałace i podmiejskie wille. Wśród nich znalazły się tak znane dzieła jak Villa Capra, zwana Rotondą, Villa Foscari „La Malcontenta” czy Palazzo Chiericati i Palazzo Barbaran da Porto.
Od 1560 roku działał również w Wenecji, gdzie zaprojektował kilka kluczowych świątyń, w tym monumentalne San Giorgio Maggiore i Il Redentore, które do dziś dominują nad panoramą miasta. W Bassano del Grappa zrealizował drewniany most na rzece Brenta, a w Torri di Quartesolo most ceramiczny wzorowany na konstrukcjach rzymskich. Jego ostatnie dzieło, Teatro Olimpico w Vicenzy, zostało ukończone już po jego śmierci w 1585 roku.
Palladio był nie tylko wybitnym architektem, ale również autorem przełomowego traktatu „Cztery księgi o architekturze” (I quattro libri dell’architettura), wydanego w 1570 roku, w którym zawarł zasady projektowania oparte na klasycznym porządku, geometrii i funkcjonalności.
Jego idee miały ogromne znaczenie dla późniejszej architektury europejskiej, zwłaszcza w Anglii, gdzie jego dzieło ukazało się w 1709 roku i zainspirowało takich twórców jak Inigo Jones i Christopher Wren. Wpływ Palladia zaowocował powstaniem nurtu zwanego palladianizmem, który zdominował klasycyzm XVIII wieku i odcisnął piętno na wielu budowlach świeckich i sakralnych w całej Europie i Ameryce Północnej. Zmarł 19 sierpnia 1580 roku w Maser, pozostawiając po sobie spuściznę, która uczyniła go jednym z najbardziej wpływowych architektów w historii.
przeczytaj więcej
Kościół Le Zitelle - Styl architektoniczny
Architektura renesansu w Wenecji
Architektura renesansu, która rozwijała się od końca XV wieku do początku XVII wieku, stanowi kluczowy etap w historii architektury europejskiej, charakteryzując się powrotem do klasycznych form i zasad estetycznych, inspirowanych antykiem. Wenecja, jako jedno z najważniejszych centrów handlowych i kulturalnych Europy, odegrała istotną rolę w rozwoju tego stylu, łącząc wpływy włoskie z lokalnymi tradycjami.
W architekturze renesansowej w Wenecji można dostrzec kilka charakterystycznych cech. Przede wszystkim, architekci tego okresu dążyli do harmonii, proporcji i równowagi, co było odzwierciedleniem humanistycznych idei tamtych czasów. Kluczowymi elementami stylu renesansowego były kolumny, pilastry, łuki oraz symetryczne układy przestrzenne. W Wenecji architekci często wykorzystywali także elementy gotyckie, co nadawało budowlom unikalny charakter.
Jednym z najważniejszych przykładów architektury renesansowej w Wenecji jest Pałac Dożów (Palazzo Ducale), który łączy w sobie elementy gotyckie i renesansowe. Jego bogato zdobione fasady, wspaniałe krużganki oraz monumentalne wnętrza ukazują dążenie do estetyki i majestatu. Innym istotnym dziełem jest Kościół San Giorgio Maggiore, zaprojektowany przez Andrea Palladia, który stał się jednym z symboli weneckiego renesansu. Jego klasyczne proporcje i harmonijna forma odzwierciedlają zasady architektury renesansowej.
Ważnym aspektem architektury renesansowej w Wenecji była także innowacyjność w zakresie materiałów budowlanych. Wykorzystanie cegły, marmuru oraz weneckiego kamienia pozwoliło na tworzenie złożonych struktur, które były zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Weneccy architekci, tacy jak Jacopo Sansovino czy Andrea Palladio, wprowadzili nowe rozwiązania, które miały wpływ na rozwój architektury nie tylko w Wenecji, ale i w całej Europie.
Architektura renesansu w Wenecji, z jej unikalnym połączeniem klasycznych form i lokalnych tradycji, stanowi ważny rozdział w historii sztuki i architektury, a jej dziedzictwo jest nadal widoczne w wielu weneckich budowlach, które przyciągają turystów z całego świata.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Kościół Le Zitelle - Dzielnica
Dorsoduro
Dorsoduro to jedna z sześciu głównych dzielnic Wenecji, położona na południowym zachodzie miasta, pomiędzy Canal Grande a Canale della Giudecca. Dzielnica ta jest znana ze swojego artystycznego charakteru, urokliwych kanałów oraz historycznych budynków, które odzwierciedlają bogate dziedzictwo kulturowe Wenecji.
Dorsoduro wyróżnia się spokojniejszą atmosferą w porównaniu do bardziej turystycznych obszarów Wenecji, takich jak San Marco. W dzielnicy znajduje się wiele ważnych instytucji kulturalnych, w tym Galleria dell'Accademia, która gromadzi jedną z najważniejszych kolekcji malarstwa weneckiego, obejmującą dzieła takich artystów jak Tintoretto, Veronese czy Bellini. Warto również wspomnieć o Peggy Guggenheim Collection, muzeum sztuki nowoczesnej, mieszczącym się w dawnym pałacu, które prezentuje prace znanych artystów XX wieku.
Dorsoduro jest również domem dla wielu kościołów, z których najbardziej znanym jest Basilica di Santa Maria della Salute, barokowa świątynia wzniesiona w XVII wieku jako wotum dziękczynne za zakończenie epidemii dżumy. Inne ważne obiekty sakralne to kościół San Pantalon, znany z imponującego malowidła sufitowego, oraz kościół San Nicolò da Tolentino.
Dzielnica ta charakteryzuje się również malowniczymi kanałami, wąskimi uliczkami i urokliwymi placami, takimi jak Campo Santa Margherita, popularne miejsce spotkań mieszkańców i turystów. Dorsoduro jest także miejscem, gdzie można znaleźć liczne kawiarnie, restauracje i sklepy z lokalnymi produktami, co czyni ją idealnym miejscem do odkrywania autentycznego życia weneckiego.
Dorsoduro, z jego bogatą ofertą kulturalną, piękną architekturą i spokojniejszą atmosferą, stanowi ważny element weneckiego krajobrazu, przyciągając zarówno turystów, jak i mieszkańców, którzy pragną cieszyć się urokami tego unikalnego miasta.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
