Ca’ Farsetti to pałac położony w Wenecji, w dzielnicy San Marco, nad Wielkim Kanałem, w pobliżu mostu Rialto. Sąsiaduje z Palazzo Cavalli.
Historia
Pałac został wzniesiony w XIII wieku przez spadkobierców doży Enrico Dandolo. W 1524 roku uległ poważnemu zniszczeniu w pożarze. W 1440 roku nabył go Federigo Contarini, który dobudował dwa piętra. Około 1670 roku przeszedł w ręce rodziny Farsetti, która w XVIII wieku założyła w nim akademię. Na początku XIX wieku budynek przekształcono w hotel, a w 1926 roku stał się własnością gminy Wenecja.
Architektura
Dolne piętra reprezentują styl wenecko-bizantyjski, z portykiem wspartym na kolumnach korynckich, podobnym do Ca’ Loredan. Piano nobile charakteryzuje się piętnastoma arkadami połączonymi balustradą, natomiast drugie piętro i mezzanino są w stylu renesansowym.
Wydarzenia
27 września 2014 roku w Ca’ Farsetti odbył się ślub amerykańskiego aktora George’a Clooneya i brytyjskiej prawniczki Amal Alamuddin, który poprowadził ich przyjaciel Walter Veltroni, były burmistrz Rzymu.
Ca’ Farsetti - Data powstania
Rok 1300
Ca’ Farsetti - Styl architektoniczny
Architektura bizantyńska w Wenecji
Architektura bizantyńska to styl architektoniczny, który rozwinął się w Cesarstwie Bizantyjskim, trwając od IV do XV wieku. Charakteryzuje się unikalnym połączeniem elementów klasycznych, zwłaszcza greckich i rzymskich, z nowymi rozwiązaniami technicznymi i estetycznymi, które zyskały na znaczeniu w kontekście religijnym i kulturowym wschodniego chrześcijaństwa.
Architektura bizantyńska jest znana przede wszystkim z monumentalnych budowli sakralnych, w tym katedr, kościołów i klasztorów. Kluczowe cechy tego stylu to:
1. Kopuły: Jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów architektury bizantyńskiej jest użycie dużych kopuł, często wspartych na bębnie. Kopuły te symbolizowały niebo i boskość, a ich wielkość i forma miały podkreślać majestat świątyni.
2. Mozaiki: Wnętrza budowli były często zdobione bogatymi mozaikami przedstawiającymi sceny biblijne, postacie świętych oraz symbole religijne. Użycie złotego tła w mozaikach miało na celu stworzenie efektu światła i boskości.
3. Plan krzyżowy: Wiele kościołów bizantyńskich ma plan krzyżowy, co oznacza, że ich układ przypomina krzyż. W połączeniu z centralnie umieszczoną kopułą, tworzy to harmonijną kompozycję przestrzenną.
4. Fasady: Zewnętrzne elewacje budynków często były bogato zdobione, z użyciem kolumn, łuków oraz różnorodnych ornamentów, które podkreślały ich monumentalność.
Wenecka architektura bizantyńska rozwinęła się w szczególnym kontekście historycznym i kulturowym. Wenecja, jako ważny ośrodek handlowy i kulturalny, była miejscem spotkań różnych wpływów, w tym bizantyńskich. W XII wieku, po zdobyciu Konstantynopola, Wenecja stała się miejscem, gdzie styl bizantyński zyskał na znaczeniu, a jego elementy zaczęły przenikać do lokalnej architektury.
Jednym z najlepszych przykładów architektury bizantyńskiej w Wenecji jest Bazylika św. Marka. Zbudowana w XI wieku, łączy w sobie elementy architektury bizantyńskiej z lokalnymi tradycjami. Jej imponująca kopuła, bogate mozaiki oraz dekoracyjne detale są świadectwem wpływów bizantyńskich, które przekształciły się w unikalny styl wenecki.
przeczytaj więcej
Źródła grafik:
