Tullio Lombardo, znany również jako Tullio Solari, urodził się około 1455 roku i zmarł 17 listopada 1532. Był jednym z najwybitniejszych rzeźbiarzy włoskiego renesansu, a jego twórczość pozostaje jednym z najczystszych przykładów klasycyzmu w rzeźbie tego okresu. Pochodził z artystycznej rodziny – jego ojcem był słynny Pietro Lombardo, a bratem Antonio Lombardo. Cała rodzina pracowała razem przy realizacjach wielu ważnych dzieł w Wenecji, szczególnie przy nagrobkach i dekoracjach kościołów.

W kościele Santi Giovanni e Paolo w Wenecji współtworzył wraz z ojcem i bratem pomnik doży Pietro Moceniga oraz monumentalny nagrobek doży Andrei Vendramina, który naśladował formę rzymskiego łuku triumfalnego, ozdobionego bogatym zespołem postaci rzeźbiarskich. W ramach tej drugiej realizacji powstała również rzeźba Adama, uznawana za pierwszą monumentalną klasyczną rzeźbę aktu męskiego stworzoną od czasów starożytnych, będącą manifestacją powrotu do form i ideałów antyku.

Tullio Lombardo był również autorem lub współtwórcą innych dzieł sepulkralnych w Wenecji. Przypisuje mu się wykonanie nagrobka Marco Cornaro w kościele Santi Apostoli oraz fryzu w kaplicy Cornaro w Santa Maria Gloriosa dei Frari, a także udział w dekoracji architektoniczno-rzeźbiarskiej Santa Maria dei Miracoli, jednej z najpiękniejszych świątyń renesansowych w mieście. Przypisywany mu jest również pomnik doży Giovanniego Moceniga w kościele San Giovanni e Paolo.

Twórczość Tullia Lombarda stanowi jedno z najwybitniejszych osiągnięć weneckiego renesansu, łącząc w sobie elegancję klasyczną z głębokim humanistycznym przekazem. Pozostaje jednym z najbardziej cenionych artystów przełomu XV i XVI wieku, a jego dzieła wyznaczały nowe standardy dla rzeźby monumentalnej w całej północnej Italii.