Sante Lombardo, urodzony w 1504 roku w Wenecji, był włoskim architektem renesansowym, synem znanego rzeźbiarza i architekta Tullia Lombarda. Jego działalność koncentrowała się niemal wyłącznie w Wenecji i związana była głównie z architekturą sakralną oraz zleceniami publicznymi.

Po raz pierwszy pojawia się w dokumentach w 1534 roku, kiedy został mianowany protomastro, czyli głównym budowniczym Scuoli Grande di San Rocco. Pracował wówczas pod nadzorem ojca i odpowiadał za dekoracje zewnętrzne i wewnętrzne nowej siedziby bractwa.

Rok później, w 1535, zawarł kontrakt na wykonanie ołtarza w kościele San Felice; przypuszcza się, że w latach 1551–1556 uczestniczył również w przebudowie samej świątyni. Brał także udział w realizacji Pałacu Malipiero-Trevisan, choć szczegóły jego udziału w tym przedsięwzięciu pozostają nie do końca jasne.

Jednym z najważniejszych projektów Lombarda był kościół San Giorgio dei Greci, zbudowany z myślą o społeczności greckiej weneckiej. Sante zaprojektował świątynię w 1536 roku i kierował pracami budowlanymi aż do 1548. Kościół ten, o klasycyzującej formie z elementami bizantyńskimi, należy dziś do najbardziej charakterystycznych budowli sakralnych Wenecji.

Zmarł w 1560 roku w rodzinnym mieście. Choć jego twórczość często pozostaje w cieniu bardziej znanych członków rodziny Lombardo, Sante odegrał istotną rolę w przekazywaniu renesansowego dziedzictwa architektonicznego weneckiej tradycji budowlanej XVI wieku.