Carlo Corbellini, działający w XVIII wieku, był włoskim architektem i duchownym, synem Antoniego i bratem Domenica Corbellinich, również związanych ze sztuką i architekturą. Choć jego dorobek nie jest szeroko udokumentowany, jednym z niewielu dzieł, które można mu z dużym prawdopodobieństwem przypisać, jest projekt nowej świątyni San Geremia w Wenecji.

Według relacji ówczesnego proboszcza parafii, księdza Speafica, w 1751 roku rozpoczęto starania o odbudowę kościoła. Po rozczarowaniu kosztownymi i niepraktycznymi propozycjami architektów rekomendowanych przez weneckich prokuratorów, proboszcz samodzielnie poszukiwał kogoś, kto połączyłby talent projektowy, doświadczenie i rozsądek w podejściu do kosztów. Ostatecznie wybór padł na Corbelliniego, który przedstawił dwa kompletne projekty wraz z modelami. Wybrano koncepcję opartą na planie centralnym, która przekonała inwestorów zarówno ze względów estetycznych, jak i ekonomicznych.

Później Corbellini otrzymał również prestiżowe zlecenie od arcybiskupa Giovanni Girolama Gradenigo na budowę seminarium arcybiskupiego w Udine, co świadczy o zaufaniu, jakim darzono jego kompetencje w zakresie architektury sakralnej i instytucjonalnej. Choć dokumentacja jego twórczości jest ograniczona, pozostaje on interesującą postacią drugiego planu XVIII-wiecznej architektury włoskiej, łączącą wiedzę techniczną z duchownym powołaniem.