Kościół San Girolamo, usytuowany w Mestre, w obrębie Wenecji, to najstarszy znany obiekt kultu religijnego w tej okolicy. Obecnie pełni funkcję kościoła rektoralnego, będącego częścią parafii katedralnej, i jest zarządzany przez Siostry Kościoła.
Zgodnie z tradycją, świątynię wzniesiono w 1261 roku, w miejscu dawnej celi eremity, a jej konsekracja miała miejsce prawdopodobnie 12 lutego 1349 roku. W 1520 roku, po zniszczeniach spowodowanych przez wojska hiszpańskie i niemieckie, kościół został ponownie poświęcony, a w tym czasie zbudowano dzwonnicę.
W 1658 roku, po likwidacji klasztoru, kościół został przekazany czterem bractwom, które nim zarządzały. W 1807 roku, w wyniku reform napoleońskich, San Girolamo stał się kościołem pomocniczym katedry.
W XVIII wieku świątynia przeszła gruntowny remont, a kolejne prace konserwatorskie miały miejsce w późniejszych latach, w tym w 1992 roku, kiedy to przywrócono dwa gotyckie okna. W 2016 roku, po uszkodzeniach spowodowanych przez złe warunki pogodowe, przeprowadzono renowację fasady.
Fasada kościoła, odrestaurowana w XVIII wieku, jest podzielona na trzy części i zdobiona klasycznymi elementami architektonicznymi. Wnętrze, które przeszło zmiany w XX wieku, zachowało wiele cech średniowiecznych, w tym drewniane stropy oraz gotycką sklepienie w prezbiterium. Warto zwrócić uwagę na cykl obrazów przedstawiających życie św. Mikołaja autorstwa Annibale’a Mancini oraz na cudowny krucyfiks z XV wieku.
Obok kościoła znajdują się także nagrobki z XIV i XV wieku, które przypominają o dawnych mieszkańcach i religijnych tradycjach tego miejsca. Dzwonnica kościoła posiada trzy dzwony, z których jeden datowany jest na 1520 rok.
Kościół San Girolamo - Styl architektoniczny
Architektura gotycka w Wenecji
Architektura gotycka to styl architektoniczny, który dominował w Europie od XII do XVI wieku, wykształciwszy się na gruncie architektury romańskiej. Charakteryzuje się on wysokimi, smukłymi formami, dużymi oknami wypełnionymi witrażami, a także innowacyjnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi, takimi jak łuki przyporowe i sklepienia krzyżowo-żebrowe. Architektura gotycka miała na celu nie tylko funkcjonalność, ale również wzbudzenie poczucia transcendencji i duchowości, co odzwierciedlało się w monumentalnych katedrach i kościołach.
W kontekście architektury weneckiej, gotyk przyjął unikalne formy, które odzwierciedlały specyfikę miasta zbudowanego na wodzie. W Wenecji styl gotycki rozwijał się w XIII i XIV wieku, kiedy to miasto stało się ważnym ośrodkiem handlowym i kulturalnym. Architektura wenecka łączyła elementy gotyckie z wpływami bizantyjskimi i islamskimi, co nadawało jej wyjątkowy charakter.
Weneckie budowle gotyckie wyróżniają się bogato zdobionymi fasadami, strzelistymi oknami oraz balkonami i arkadami, które często są zdobione rzeźbami. Przykładami architektury gotyckiej w Wenecji są Katedra św. Marka oraz Pałac Dożów. Katedra św. Marka, z jej charakterystycznymi kopułami i bogatymi mozaikami, łączy elementy gotyckie z bizantyjskimi, co czyni ją jednym z najważniejszych zabytków architektury weneckiej.
W architekturze gotyckiej weneckiej szczególnie widoczny jest wpływ lokalnych tradycji budowlanych oraz adaptacja do specyficznych warunków geograficznych. Wiele budowli wznoszono na palach, co stanowiło odpowiedź na problem osiadania gruntu. Wenecka architektura gotycka nie tylko spełniała funkcje religijne i administracyjne, ale również odzwierciedlała potęgę i bogactwo miasta, które w średniowieczu było jednym z najważniejszych ośrodków handlowych w Europie.
Podsumowując, architektura gotycka w Wenecji to fascynujące połączenie tradycji europejskiej z lokalnymi wpływami, które stworzyły niepowtarzalny styl, odzwierciedlający zarówno duchowe aspiracje, jak i materialne bogactwo tego wyjątkowego miasta.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Kościół San Girolamo - Dzielnica
Mestre
Mestre to dzielnica położona na stałym lądzie, w zachodniej części Wenecji, we Włoszech. Jest częścią gminy Wenecja i stanowi jej główną część lądową, oddaloną od historycznego centrum Wenecji, które leży na wyspach. Mestre jest jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych regionu, oferującym połączenia zarówno drogowe, jak i kolejowe z innymi miastami Włoch oraz z Wenecją.
Historia Mestre sięga czasów rzymskich, kiedy to osada była znana jako "Altinum". W średniowieczu miejscowość zyskała na znaczeniu jako ważny ośrodek handlowy. W XIX wieku, wraz z rozwojem przemysłu i infrastruktury, Mestre zaczęło intensywnie się rozwijać, co przyczyniło się do jego urbanizacji.
Współczesne Mestre to dynamiczne miasto, w którym znajdują się liczne sklepy, restauracje, kawiarnie oraz obiekty kulturalne. W dzielnicy można znaleźć także parki i tereny zielone, które stanowią miejsce wypoczynku dla mieszkańców. Warto zwrócić uwagę na architekturę, która łączy w sobie różne style, od neoklasycyzmu po modernizm.
Mestre jest również znane z organizacji różnych wydarzeń kulturalnych i festiwali, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. Dzielnica ta jest często wybierana jako baza noclegowa dla osób odwiedzających Wenecję, ze względu na korzystne połączenia komunikacyjne oraz niższe ceny zakwaterowania w porównaniu do samej Wenecji.
Mimo że Mestre nie dysponuje tak bogatym dziedzictwem architektonicznym jak Wenecja, to stanowi ważny element regionu, łącząc nowoczesność z historią i tradycją.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
