Kościół San Carlo Borromeo w Mestre został założony w 1616 roku z inicjatywy Rady Miejskiej i zakonu kapucynów. Historia budowy sięga 1587 roku, kiedy to Rada złożyła prośbę o utworzenie klasztoru. W 1612 roku kapucyni postawili krzyż w miejscu przyszłej świątyni, a prace budowlane rozpoczęły się w 1613 roku.
W 1617 roku powołano pierwszego przełożonego klasztoru, a dwa lata później kościół został poświęcony świętemu Karolowi Boromeuszowi oraz świętemu Franciszkowi z Asyżu. Był to pierwszy kościół w regionie weneckim poświęcony temu świętemu. W kolejnych latach klasztor rozrastał się, jednak po upadku Wenecji w 1797 roku został rozwiązany na mocy ustaw napoleońskich, co doprowadziło do jego szybkiego zniszczenia. W 1940 roku klasztor został ponownie otwarty, a w 1962 roku przeprowadzono jego rekonstrukcję.
Świątynia, zaprojektowana przez Giovanniego Cerutti, charakteryzuje się stylem neoromańskim i ma jedną nawę. Wnętrze zdobią dzieła sztuki, w tym obraz “Madonna z Dzieciątkiem” autorstwa Andrei Vicentino z 1617 roku oraz inne obrazy przedstawiające świętych. W kaplicy Addolorata znajduje się rzeźba Matki Boskiej z Don, a w refektarzu dzieło Fra Semplice z Werony.
Kościół San Carlo Borromeo jest ważnym miejscem kultu i historycznym obiektem w Mestre, będącym świadectwem działalności kapucynów w regionie.
Kościół San Carlo Borromeo - Data powstania
Rok 1613
Źródła grafik:
