Wielka Synagoga Niemiecka

– najstarsza synagoga w Wenecji, zbudowana w latach 1528–1529 przez społeczność aszkenazyjską. W ciągu wieków była kilkakrotnie odnawiana. W jej wnętrzu wyróżnia się eliptyczna galeria dla kobiet oraz barokowy aron ha-kodesz.

Historia

Weneckie synagogi, znane jako scuole, były związane z bractwami religijnymi. Synagoga Niemiecka, zbudowana w XVI wieku, jest najstarszą z tego typu budynków w mieście.

Architektura

Znajduje się przy Campo di Ghetto Novo, rozpoznawalna dzięki pięciu dużym oknom. Napis nad wejściem informuje o jej znaczeniu jako „Wielkiego Domu Modlitwy” dla wspólnoty aszkenazyjskiej.

Wnętrze

Wnętrze ma trapezowy kształt, z aron ha-kodesz i bimą na poziomie posadzki. Eliptyczna galeria dla kobiet, podobna do tej w Synagodze Hiszpańskiej, została zaprojektowana w celu poprawy proporcji przestrzeni. Wnętrze zdobią liczne tablice upamiętniające ważne postacie. Wśród elementów wystroju znajduje się XVIII-wieczna komoda oraz barokowy aron ha-kodesz z 1672 roku, w którym przechowywana jest Tora. Bima, umiejscowiona zgodnie z tradycją aszkenazyjską, jest wsparta na kolumnach z kapitelami korynckimi. Sufit zdobiony jest XIX-wiecznymi detalami, a ściany pokryte panelami z marmorino.