Kościół San Barnaba, usytuowany w dzielnicy Dorsoduro w Wenecji, to neoklasyczna świątynia poświęcona św. Barnabie, Apostołowi.
Historia obiektu sięga IX wieku, kiedy to w tym miejscu zbudowano pierwszą świątynię, która jednak spłonęła w 1105 roku. Odbudowano ją w 1350 roku, a w obecnym kształcie powstała w 1776 roku dzięki Lorenzo Boschettiemu, pod patronatem rodziny Grimani. Warto zwrócić uwagę na dzwonnicę z XI wieku, oddzieloną od głównej bryły kościoła, która posiada stożkowaty hełm z XIII wieku. Obok kościoła znajdowało się wejście do Casin dei Nobili, popularnego w XVIII wieku kasyna.
Obecnie kościół jest nieużytkowany religijnie i służy jako przestrzeń wystawiennicza. W 1989 roku w Campo San Barnaba kręcono sceny do filmu “Indiana Jones i Ostatnia Krucjata”, wykorzystując fasadę kościoła jako tło fikcyjnej biblioteki.
San Barnaba - Data powstania
Rok 1749
San Barnaba - Styl architektoniczny
Architektura neoklasycystyczna w Wenecji
Architektura neoklasycystyczna to styl, który rozwinął się w XVIII wieku jako reakcja na barok i rokoko, czerpiąc inspiracje z klasycznych wzorców architektury starożytnej Grecji i Rzymu. Charakteryzuje się prostotą form, symetrią, harmonią oraz zastosowaniem kolumn, portyków i innych elementów klasycznych. Neoklasycyzm w architekturze dążył do wyrażenia idei rozumu, porządku oraz piękna, które były centralnymi wartościami oświecenia.
W kontekście architektury weneckiej, neoklasycyzm zyskał szczególne znaczenie w XIX wieku, kiedy to Wenecja, będąca niegdyś potężnym centrum handlowym i kulturalnym, zaczęła dostosowywać swoje budowle do nowych prądów artystycznych. Weneckie neoklasycystyczne budowle często łączyły elementy klasyczne z lokalnymi tradycjami architektonicznymi, co nadawało im unikalny charakter.
Przykłady architektury neoklasycystycznej w Wenecji obejmują takie budynki jak Pałac Ca' Rezzonico, który, mimo że zbudowany w stylu barokowym, przeszedł późniejsze modyfikacje neoklasycystyczne, oraz Kościół San Simeone Piccolo, który, zbudowany w XIX wieku, prezentuje typowe cechy neoklasycyzmu, w tym monumentalną kopułę i portyk kolumnowy.
Neoklasycyzm w Wenecji był również związany z rozwojem instytucji publicznych i kulturowych, co doprowadziło do budowy gmachów takich jak Teatr La Fenice, który, choć pierwotnie zbudowany w stylu neoklasycystycznym, przeszedł wiele renowacji i zmian w stylu w późniejszych latach.
W architekturze neoklasycystycznej w Wenecji można dostrzec wpływy zarówno lokalnych tradycji, jak i europejskich prądów artystycznych, co czyni ten styl ważnym elementem w dziejach architektury miasta. Neoklasycyzm w Wenecji nie tylko odzwierciedlał ówczesne zmiany społeczne i kulturowe, ale także przyczynił się do zachowania klasycznych wartości w kontekście nowoczesności.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Źródła grafik:
