Palazzo Soranzo dell’Angelo, pochodzący z XIV wieku, znajduje się w Wenecji, na rogu rio di Palazzo i Rio del Mondo Novo, na granicy dzielnicy Castello.
Pierwotna struktura przeszła znaczne zmiany w późnym renesansie. W zachodniej fasadzie, skierowanej ku rio di Palazzo, znajduje się duża edykula z rzeźbą anioła, która nadaje budowli jej nazwę, oraz dwie trifory w górnym prawym rogu. Ciekawym elementem jest wystający dach, znany jako revetene, wsparty na mocnych belkach.
Fasada jest dominowana przez szeroką serlianę z balkonem i balustradą ozdobioną marzocchami. Na dolnej części fasady, tuż nad poziomem wody, widoczna jest stele nagrobna Tito Mestrio Logismo i jego żony, chociaż nieczytelna. Po prawej stronie znajduje się dodany fragment budynku, w którym znajduje się najstarszy portale w kolorze czerwonym, a także pozostałości fresków, które niegdyś zdobiły wnętrze.
Fasada od strony drugiego rio została całkowicie przekształcona w XVI wieku. Z tyłu, w kierunku ogrodu, zachowała więcej pierwotnych elementów, w tym portyk z marmurowymi kolumnami i okna w stylu przejściowym między romanizmem a gotykiem. Przypuszcza się, że niektóre z okien zostały przeniesione z głównej fasady, co jest rzadkością w architekturze Wenecji tamtego okresu.
Palazzo Soranzo - Styl architektoniczny
Architektura gotycka w Wenecji
Architektura gotycka to styl architektoniczny, który dominował w Europie od XII do XVI wieku, wykształciwszy się na gruncie architektury romańskiej. Charakteryzuje się on wysokimi, smukłymi formami, dużymi oknami wypełnionymi witrażami, a także innowacyjnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi, takimi jak łuki przyporowe i sklepienia krzyżowo-żebrowe. Architektura gotycka miała na celu nie tylko funkcjonalność, ale również wzbudzenie poczucia transcendencji i duchowości, co odzwierciedlało się w monumentalnych katedrach i kościołach.
W kontekście architektury weneckiej, gotyk przyjął unikalne formy, które odzwierciedlały specyfikę miasta zbudowanego na wodzie. W Wenecji styl gotycki rozwijał się w XIII i XIV wieku, kiedy to miasto stało się ważnym ośrodkiem handlowym i kulturalnym. Architektura wenecka łączyła elementy gotyckie z wpływami bizantyjskimi i islamskimi, co nadawało jej wyjątkowy charakter.
Weneckie budowle gotyckie wyróżniają się bogato zdobionymi fasadami, strzelistymi oknami oraz balkonami i arkadami, które często są zdobione rzeźbami. Przykładami architektury gotyckiej w Wenecji są Katedra św. Marka oraz Pałac Dożów. Katedra św. Marka, z jej charakterystycznymi kopułami i bogatymi mozaikami, łączy elementy gotyckie z bizantyjskimi, co czyni ją jednym z najważniejszych zabytków architektury weneckiej.
W architekturze gotyckiej weneckiej szczególnie widoczny jest wpływ lokalnych tradycji budowlanych oraz adaptacja do specyficznych warunków geograficznych. Wiele budowli wznoszono na palach, co stanowiło odpowiedź na problem osiadania gruntu. Wenecka architektura gotycka nie tylko spełniała funkcje religijne i administracyjne, ale również odzwierciedlała potęgę i bogactwo miasta, które w średniowieczu było jednym z najważniejszych ośrodków handlowych w Europie.
Podsumowując, architektura gotycka w Wenecji to fascynujące połączenie tradycji europejskiej z lokalnymi wpływami, które stworzyły niepowtarzalny styl, odzwierciedlający zarówno duchowe aspiracje, jak i materialne bogactwo tego wyjątkowego miasta.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Źródła grafik:
