Palazzo Donà Giovannelli to budynek cywilny zlokalizowany w Wenecji, w dzielnicy Cannaregio. Sąsiaduje z Palazzo Pasqualigo Giovannelli i znajduje się nad rzekami Rio di Noale oraz Rio di Santa Fosca.
Projektant pałacu jest nieznany, ale przypisuje się go Filippo Calendario, architektowi Pałacu Dożów. W 1538 roku obiekt należał do Francesco Marii I Della Rovere, księcia Urbino, a następnie przeszedł w ręce Giovanni Battisty Donà, który zmuszony był go sprzedać rodzinie Giovannelli w związku z długami. Budowla była wielokrotnie przebudowywana, m.in. przez Giovanni Battistę Medunę w latach 1847-1848 oraz w połowie XX wieku.
Pałac znajduje się na styku dwóch kanałów i ma dwie elewacje. Fasada od strony Rio di Noale charakteryzuje się monumentalnym stylem późnego gotyku, z imponującym portalem wodnym oraz małymi oknami w kształcie łuku. Na pierwszym piętrze wyróżniają się balustradowe polifory oraz okna z podziałem. Elewacja od strony Rio di Santa Fosca, mimo że ma około 40 metrów długości, jest prostsza i łączy różne style: gotycki, późnorenesansowy i neogotycki. Ważnym elementem jest polifora w głównym pomieszczeniu. Z tyłu budynku znajduje się ogród.
Wnętrze pałacu zaplanowane jest wokół dużego dziedzińca, do którego prowadzi monumentalny portal. Ośmiokątne schody prowadzą na piętro, a także znajdują się dwa inne, tradycyjne schody. Piętro szlacheckie nie ma typowego dla weneckich pałaców centralnego portego, lecz składa się z wielu mniejszych pomieszczeń, zdobionych stiukami, komodami i kominkami. Wnętrza zostały całkowicie przebudowane przez Giovanni Battistę Medunę. W przeszłości w pałacu znajdowały się ważne dzieła sztuki, w tym “Burza” autorstwa Giorgiona.
Palazzo Donà Giovannelli - Styl architektoniczny
Architektura gotycka w Wenecji
Architektura gotycka to styl architektoniczny, który dominował w Europie od XII do XVI wieku, wykształciwszy się na gruncie architektury romańskiej. Charakteryzuje się on wysokimi, smukłymi formami, dużymi oknami wypełnionymi witrażami, a także innowacyjnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi, takimi jak łuki przyporowe i sklepienia krzyżowo-żebrowe. Architektura gotycka miała na celu nie tylko funkcjonalność, ale również wzbudzenie poczucia transcendencji i duchowości, co odzwierciedlało się w monumentalnych katedrach i kościołach.
W kontekście architektury weneckiej, gotyk przyjął unikalne formy, które odzwierciedlały specyfikę miasta zbudowanego na wodzie. W Wenecji styl gotycki rozwijał się w XIII i XIV wieku, kiedy to miasto stało się ważnym ośrodkiem handlowym i kulturalnym. Architektura wenecka łączyła elementy gotyckie z wpływami bizantyjskimi i islamskimi, co nadawało jej wyjątkowy charakter.
Weneckie budowle gotyckie wyróżniają się bogato zdobionymi fasadami, strzelistymi oknami oraz balkonami i arkadami, które często są zdobione rzeźbami. Przykładami architektury gotyckiej w Wenecji są Katedra św. Marka oraz Pałac Dożów. Katedra św. Marka, z jej charakterystycznymi kopułami i bogatymi mozaikami, łączy elementy gotyckie z bizantyjskimi, co czyni ją jednym z najważniejszych zabytków architektury weneckiej.
W architekturze gotyckiej weneckiej szczególnie widoczny jest wpływ lokalnych tradycji budowlanych oraz adaptacja do specyficznych warunków geograficznych. Wiele budowli wznoszono na palach, co stanowiło odpowiedź na problem osiadania gruntu. Wenecka architektura gotycka nie tylko spełniała funkcje religijne i administracyjne, ale również odzwierciedlała potęgę i bogactwo miasta, które w średniowieczu było jednym z najważniejszych ośrodków handlowych w Europie.
Podsumowując, architektura gotycka w Wenecji to fascynujące połączenie tradycji europejskiej z lokalnymi wpływami, które stworzyły niepowtarzalny styl, odzwierciedlający zarówno duchowe aspiracje, jak i materialne bogactwo tego wyjątkowego miasta.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Palazzo Donà Giovannelli - Dzielnica
Cannaregio
Cannaregio to jedna z sześciu głównych dzielnic Wenecji, położona w północnej części miasta. Jest to obszar o bogatej historii i charakterystycznym, autentycznym klimacie, który przyciąga zarówno turystów, jak i lokalnych mieszkańców. Cannaregio jest znane z malowniczych kanałów, wąskich uliczek oraz urokliwych mostów, które tworzą niepowtarzalny krajobraz wenecki.
Dzielnica ta była niegdyś głównym ośrodkiem życia żydowskiego w Wenecji, co znajduje odzwierciedlenie w obecności gminy żydowskiej oraz w historycznej dzielnicy żydowskiej, zwanej Ghetto. Ghetto w Cannaregio, założone w 1516 roku, było pierwszym na świecie miejscem, w którym Żydzi zostali zmuszeni do zamieszkania w wydzielonym obszarze. Dziś można tam znaleźć synagogi, muzeum żydowskie oraz liczne sklepy i restauracje oferujące tradycyjne potrawy.
Cannaregio jest również znane z wielu atrakcji turystycznych, w tym kościołów, pałaców i placów. Warto zwrócić uwagę na kościół Santa Maria dei Miracoli, znany ze swojego pięknego marmurowego wnętrza, oraz na Canal Grande, który przepływa przez dzielnicę, oferując wspaniałe widoki na architekturę Wenecji.
Dzielnica ta jest mniej zatłoczona niż inne części Wenecji, co sprawia, że jest idealnym miejscem do spacerów i odkrywania lokalnych sklepów, kawiarni i restauracji. Cannaregio zachowuje swój tradycyjny charakter, co czyni ją atrakcyjnym miejscem dla tych, którzy pragną poczuć autentyczną atmosferę Wenecji.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
