Kościół Santa Maria degli Angeli di Murano, znany również jako kościół Matki Bożej Anielskiej, znajduje się na wyspie Murano w Wenecji. Jest to rzymskokatolicka świątynia, która niegdyś pełniła funkcję klasztoru dla zakonu augustianek. Obecnie należy do Patriarchatu Wenecji i jest kościołem filialnym parafii San Pietro Martire w dekanacie Cannaregio – Estuario.
Historia
Kościół został założony w 1188 roku przez Ginevrę Gradenigo i Giacominę Boncio. Pierwotnie był miejscem dla zakonnic żyjących według reguły św. Augustyna. W 1490 roku uzyskał przywilej przeniesienia beneficjów z innego klasztoru, co przyczyniło się do jego rozwoju. W latach 1494-1529 przeszedł renowację, a jego odbudowa była wspierana przez rodzinę Barbarigo.
W XIX wieku, w wyniku dekretów napoleońskich, klasztor został zlikwidowany, a jego cenne dzieła sztuki przeniesiono do innych kościołów. Kościół zamknięto w 1848 roku z powodu zagrożenia zawaleniem, ale otwarto go ponownie w 1863 roku. W 1902 roku znów został zamknięty.
W latach 30. XX wieku rozpoczęto gruntowną renowację, która zakończyła się w 1935 roku. W 1996 roku przeprowadzono prace konserwatorskie na zewnątrz budynku.
Architektura
Fasada kościoła jest podzielona na trzy części, z kamiennym gzymsem i tympanonem, w którym znajduje się okno. Wnętrze kościoła ma pojedynczą nawę z kasetonowym stropem, a prezbiterium zamyka kopuła.
W ołtarzu głównym, zbudowanym na przełomie XVII i XVIII wieku, znajdują się rzeźby przedstawiające Wiarę, Nadzieję i Miłość. W prezbiterium znajduje się również obraz Zwiastowanie autorstwa Il Pordenone. W nawie znajdują się dwa mniejsze ołtarze barokowe oraz chór muzyczny z żółtego marmuru.
Związek z Casanovą
Caterina Capretta, jedna z kochanek Casanovy, trafiła do klasztoru w tym kościele po tym, jak zaszła w ciążę w 1753 roku.
Kościół Santa Maria degli Angeli di Murano - Data powstania
Rok 1188
Kościół Santa Maria degli Angeli di Murano - Styl architektoniczny
Architektura renesansu w Wenecji
Architektura renesansu, która rozwijała się od końca XV wieku do początku XVII wieku, stanowi kluczowy etap w historii architektury europejskiej, charakteryzując się powrotem do klasycznych form i zasad estetycznych, inspirowanych antykiem. Wenecja, jako jedno z najważniejszych centrów handlowych i kulturalnych Europy, odegrała istotną rolę w rozwoju tego stylu, łącząc wpływy włoskie z lokalnymi tradycjami.
W architekturze renesansowej w Wenecji można dostrzec kilka charakterystycznych cech. Przede wszystkim, architekci tego okresu dążyli do harmonii, proporcji i równowagi, co było odzwierciedleniem humanistycznych idei tamtych czasów. Kluczowymi elementami stylu renesansowego były kolumny, pilastry, łuki oraz symetryczne układy przestrzenne. W Wenecji architekci często wykorzystywali także elementy gotyckie, co nadawało budowlom unikalny charakter.
Jednym z najważniejszych przykładów architektury renesansowej w Wenecji jest Pałac Dożów (Palazzo Ducale), który łączy w sobie elementy gotyckie i renesansowe. Jego bogato zdobione fasady, wspaniałe krużganki oraz monumentalne wnętrza ukazują dążenie do estetyki i majestatu. Innym istotnym dziełem jest Kościół San Giorgio Maggiore, zaprojektowany przez Andrea Palladia, który stał się jednym z symboli weneckiego renesansu. Jego klasyczne proporcje i harmonijna forma odzwierciedlają zasady architektury renesansowej.
Ważnym aspektem architektury renesansowej w Wenecji była także innowacyjność w zakresie materiałów budowlanych. Wykorzystanie cegły, marmuru oraz weneckiego kamienia pozwoliło na tworzenie złożonych struktur, które były zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Weneccy architekci, tacy jak Jacopo Sansovino czy Andrea Palladio, wprowadzili nowe rozwiązania, które miały wpływ na rozwój architektury nie tylko w Wenecji, ale i w całej Europie.
Architektura renesansu w Wenecji, z jej unikalnym połączeniem klasycznych form i lokalnych tradycji, stanowi ważny rozdział w historii sztuki i architektury, a jej dziedzictwo jest nadal widoczne w wielu weneckich budowlach, które przyciągają turystów z całego świata.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Kościół Santa Maria degli Angeli di Murano - Dzielnica
Murano
Murano to jedna z wysp w archipelagu Wenecji, położona na północ od głównej wyspy Wenecji, w regionie Veneto we Włoszech. Znana przede wszystkim z tradycji wytwarzania szkła, Murano stało się centrum rzemiosła szklarskiego, które sięga czasów średniowiecza.
Historia Murano jest ściśle związana z rozwojem przemysłu szklarskiego. W XIII wieku, w obawie przed pożarami, władze Wenecji nakazały przeniesienie wszystkich warsztatów szklarskich na tę wyspę. Od tego czasu Murano zyskało reputację jako miejsce, w którym produkowane są wyroby szklane o wyjątkowej jakości i kunszcie. Rzemieślnicy z Murano opracowali wiele technik, w tym słynne szkło weneckie, które charakteryzuje się lekkością, przezroczystością i bogatymi zdobieniami.
Wyspa Murano jest również znana z pięknych kanałów, malowniczych uliczek oraz zabytków, takich jak Bazylika Santi Maria e Donato, która pochodzi z VII wieku i jest jednym z najstarszych kościołów w regionie. Warto również odwiedzić Muzeum Szkła Murano, które prezentuje historię i rozwój sztuki szklarskiej na wyspie.
Murano przyciąga turystów nie tylko ze względu na swoje tradycje rzemieślnicze, ale także dzięki urokowi swojej architektury oraz atmosferze typowej dla weneckich wysp. Współczesne Murano łączy w sobie historyczne dziedzictwo z nowoczesnym przemysłem turystycznym, co czyni je popularnym celem dla osób pragnących poznać bogatą kulturę i historię Wenecji.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
