Kościół San Silvestro I Papa, znany jako kościół św. Sylwestra I papieża, to rzymskokatolicka świątynia w Wenecji, zlokalizowana w dzielnicy San Polo. Należy do Patriarchatu Wenecji i pełni funkcję kościoła parafialnego.
Historia
Choć dokładna data budowy kościoła nie jest znana, przypuszcza się, że powstał on w II połowie IX wieku, wspierany przez zamożne rodziny kupieckie. W 989 roku kościół stał się parafialny, a po przeniesieniu siedziby patriarchatu Grado do Rialto w XII wieku, przeszedł pod jego jurysdykcję. W 1451 roku, na skutek bulli papieskiej, kościół wszedł w skład nowo utworzonego patriarchatu Wenecji.
W pierwszej połowie XV wieku świątynia została przebudowana, a w 1820 roku częściowo zawalił się jej ołtarz. Prace renowacyjne rozpoczęto w 1836 roku, a zakończono w 1843 roku. W 2010 roku kościół zamknięto z powodu uszkodzeń sufitu, a jego restauracja trwała do 2016 roku.
Architektura
Fasada kościoła, zaprojektowana przez Giuseppe Sichera, pochodzi z 1909 roku. W jej niszy znajduje się XVII-wieczny posąg św. Sylwestra. Kampanila, odbudowana w 1422 roku, ma 47 metrów wysokości i dzwony uruchamiane ręcznie.
Wnętrze
Wnętrze kościoła jest jednonawowe, z wykończeniem w stylu neoklasycznym. Wśród zachowanych dzieł sztuki wyróżnia się obraz Chrzest Jezusa autorstwa Jacopa Tintoretta z około 1580 roku oraz Św. Tomasz Becket namalowany przez Girolama da Santacroce w 1520 roku.
Kościół San Silvestro I papa w Wenecji - Data powstania
Rok 850
Kościół San Silvestro I papa w Wenecji - Główni architekci
Sebastiano Santi
Sebastiano Santi, urodzony w 1788 roku na wyspie Murano, był włoskim malarzem aktywnym w pierwszej połowie XIX wieku, tworzącym zarówno w technice olejnej, jak i freskowej. Kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Wenecji pod kierunkiem Teodora Matteiniego, którego klasycyzujące podejście miało wpływ na jego styl.
Santi był szczególnie aktywny w Wenecji, gdzie jego prace znalazły swoje miejsce w licznych kościołach miasta. Specjalizował się w malarstwie religijnym, dekorując liczne wnętrza sakralne. Jednym z jego najważniejszych zleceń było wykonanie fresków na sklepieniu kościoła San Daniele w Padwie, które do dziś uznawane są za jedno z jego najbardziej reprezentatywnych dzieł. Zmarł w 1866 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo związane przede wszystkim z monumentalnym malarstwem kościelnym.
przeczytaj więcej
Kościół San Silvestro I papa w Wenecji - Styl architektoniczny
Architektura neoklasycystyczna w Wenecji
Architektura neoklasycystyczna to styl, który rozwinął się w XVIII wieku jako reakcja na barok i rokoko, czerpiąc inspiracje z klasycznych wzorców architektury starożytnej Grecji i Rzymu. Charakteryzuje się prostotą form, symetrią, harmonią oraz zastosowaniem kolumn, portyków i innych elementów klasycznych. Neoklasycyzm w architekturze dążył do wyrażenia idei rozumu, porządku oraz piękna, które były centralnymi wartościami oświecenia.
W kontekście architektury weneckiej, neoklasycyzm zyskał szczególne znaczenie w XIX wieku, kiedy to Wenecja, będąca niegdyś potężnym centrum handlowym i kulturalnym, zaczęła dostosowywać swoje budowle do nowych prądów artystycznych. Weneckie neoklasycystyczne budowle często łączyły elementy klasyczne z lokalnymi tradycjami architektonicznymi, co nadawało im unikalny charakter.
Przykłady architektury neoklasycystycznej w Wenecji obejmują takie budynki jak Pałac Ca' Rezzonico, który, mimo że zbudowany w stylu barokowym, przeszedł późniejsze modyfikacje neoklasycystyczne, oraz Kościół San Simeone Piccolo, który, zbudowany w XIX wieku, prezentuje typowe cechy neoklasycyzmu, w tym monumentalną kopułę i portyk kolumnowy.
Neoklasycyzm w Wenecji był również związany z rozwojem instytucji publicznych i kulturowych, co doprowadziło do budowy gmachów takich jak Teatr La Fenice, który, choć pierwotnie zbudowany w stylu neoklasycystycznym, przeszedł wiele renowacji i zmian w stylu w późniejszych latach.
W architekturze neoklasycystycznej w Wenecji można dostrzec wpływy zarówno lokalnych tradycji, jak i europejskich prądów artystycznych, co czyni ten styl ważnym elementem w dziejach architektury miasta. Neoklasycyzm w Wenecji nie tylko odzwierciedlał ówczesne zmiany społeczne i kulturowe, ale także przyczynił się do zachowania klasycznych wartości w kontekście nowoczesności.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Kościół San Silvestro I papa w Wenecji - Dzielnica
San Polo
San Polo to jedna z sześciu dzielnic (sestieri) Wenecji, położona w centralnej części miasta, pomiędzy kanałem Grande a kanałem San Toma. Jest to jedna z najmniejszych dzielnic Wenecji, ale jednocześnie jedna z najstarszych, z bogatą historią sięgającą czasów średniowiecza. San Polo charakteryzuje się wąskimi uliczkami, malowniczymi mostami oraz urokliwymi placami, które przyciągają turystów i mieszkańców.
W sercu dzielnicy znajduje się Campo San Polo, największy plac w Wenecji, który jest miejscem wielu lokalnych wydarzeń i festiwali. Na placu tym znajduje się także kościół San Polo, znany z cennych dzieł sztuki, w tym obrazów autorstwa takich mistrzów jak Giovanni Bellini czy Paolo Veronese.
San Polo jest również znane z tradycyjnego targu rybnego, Mercato di Rialto, który jest jednym z najstarszych i najbardziej popularnych rynków w Wenecji. Targ ten oferuje świeże owoce morza, warzywa oraz lokalne produkty, co czyni go ważnym punktem dla mieszkańców oraz turystów pragnących zasmakować w wenecjańskiej kuchni.
Dzielnica ta jest również domem dla licznych sklepów, restauracji i kawiarni, które oferują typowe dania kuchni weneckiej. San Polo, dzięki swojemu historycznemu charakterowi i kulturalnemu dziedzictwu, stanowi istotny element wenecjańskiego krajobrazu, przyciągając miłośników historii, sztuki oraz unikalnej architektury.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
