Kościół San Nicola da Tolentino, potocznie zwany Tolentini, to rzymskokatolicka świątynia w Wenecji, zlokalizowana w dzielnicy Santa Croce. Dedykowany św. Mikołajowi z Tolentino, stanowi kościół parafialny w parafii o tej samej nazwie.
Historia
W 1528 roku na tym miejscu powstała kaplica dla teatynów, którzy przybyli do Wenecji po złupieniu Rzymu. W latach 1570–1589 zakonnicy wykupili sąsiednie działki, aby zbudować większy kościół. Projekt zlecono Vincenzo Scamozziego, który stworzył świątynię na planie krzyża łacińskiego z jedną nawą i kaplicami. Budowa rozpoczęła się w 1590 roku, a kościół został konsekrowany w 1602 roku. Po przerwach spowodowanych kryzysami politycznymi, prace trwały do 1671 roku, a fasadę ukończono w XVIII wieku.
Ustanowienie parafii
W 1805 roku, w wyniku reform napoleońskich, kościół został zamknięty, a jego parafialne prerogatywy przeniesiono na dawny kościół klasztorny, który otwarto ponownie w 1810 roku. Parafia jest obecnie zarządzana przez świeckiego kapłana i współpracuje z duszpasterstwem akademickim.
Architektura
Kościół charakteryzuje się palladiańskim stylem, z centralną kopułą i obszernym pronaosem. Fasada, choć nieukończona, prezentuje klasyczne elementy architektury. Wnętrze składa się z jednej nawy z bogato zdobionymi kaplicami, a wśród dzieł sztuki znajdują się prace mniej znanych artystów oraz Palmy Młodszego.
Wnętrze
Wnętrze kościoła jest proste, z jedną nawą i dekorowanymi kaplicami. Znajdują się tam grobowce czterech dożów oraz liczne obrazy, w tym dzieła Palmy Młodszego i Johann Lissa. Ołtarz główny, zaprojektowany przez Baldassare Longhenę, jest wykonany z polichromowanych marmurów.
Klasztor
Obok kościoła znajduje się klasztor, znany z bogatej biblioteki, obecnie przekształcony w Instytut Architektury. Zachował się XVII-wieczny krużganek, a w auli prezentowane są prace współczesnych artystów.
Kościół San Nicola da Tolentino to ważny element weneckiego dziedzictwa architektonicznego, łączący historię, sztukę i religię.
Kościół San Nicola da Tolentino w Wenecji - Data powstania
Rok 1714
Kościół San Nicola da Tolentino w Wenecji - Główni architekci
Vincenzo Scamozzi
Wychował się w rodzinie związanej z budownictwem – jego ojciec, mierniczy i konstruktor, był jego pierwszym nauczycielem. Scamozzi od początku wykazywał zainteresowanie teorią architektury, a jego wiedza rozwijała się poprzez bezpośredni kontakt z antycznymi zabytkami. W latach 1579–1580 przebywał w Rzymie, gdzie szczegółowo studiował architekturę klasyczną. W 1581 roku osiadł w Wenecji, która stała się głównym polem jego działalności projektowej.
W 1600 roku odbył podróż do Francji, gdzie sporządził liczne szkice interesujących go realizacji architektonicznych; szkicownik ten odnaleziono dopiero w XX wieku, w 1960 roku. Jego działalność nie ograniczała się jednak do projektowania – był także myślicielem i pisarzem, a ukoronowaniem jego refleksji teoretycznej była monumentalna praca L’Idea della Architettura Universale, opublikowana w 1615 roku, rok przed jego śmiercią.
Dzieło to, będące jedną z ostatnich wielkich syntez myśli architektonicznej epoki renesansu, podsumowywało i systematyzowało zasady klasycznej architektury, prezentując Scamozziego nie tylko jako kontynuatora Palladia, ale także jako niezależnego twórcę o wyraźnie własnym spojrzeniu na przestrzeń, funkcję i estetykę. Zmarł 7 sierpnia 1616 roku w swoim rodzinnym mieście, pozostawiając po sobie bogaty dorobek teoretyczny i architektoniczny, który miał wpływ na rozwój architektury w Europie Środkowej i Północnej.
przeczytaj więcej
Kościół San Nicola da Tolentino w Wenecji - Styl architektoniczny
Architektura renesansu w Wenecji
Architektura renesansu, która rozwijała się od końca XV wieku do początku XVII wieku, stanowi kluczowy etap w historii architektury europejskiej, charakteryzując się powrotem do klasycznych form i zasad estetycznych, inspirowanych antykiem. Wenecja, jako jedno z najważniejszych centrów handlowych i kulturalnych Europy, odegrała istotną rolę w rozwoju tego stylu, łącząc wpływy włoskie z lokalnymi tradycjami.
W architekturze renesansowej w Wenecji można dostrzec kilka charakterystycznych cech. Przede wszystkim, architekci tego okresu dążyli do harmonii, proporcji i równowagi, co było odzwierciedleniem humanistycznych idei tamtych czasów. Kluczowymi elementami stylu renesansowego były kolumny, pilastry, łuki oraz symetryczne układy przestrzenne. W Wenecji architekci często wykorzystywali także elementy gotyckie, co nadawało budowlom unikalny charakter.
Jednym z najważniejszych przykładów architektury renesansowej w Wenecji jest Pałac Dożów (Palazzo Ducale), który łączy w sobie elementy gotyckie i renesansowe. Jego bogato zdobione fasady, wspaniałe krużganki oraz monumentalne wnętrza ukazują dążenie do estetyki i majestatu. Innym istotnym dziełem jest Kościół San Giorgio Maggiore, zaprojektowany przez Andrea Palladia, który stał się jednym z symboli weneckiego renesansu. Jego klasyczne proporcje i harmonijna forma odzwierciedlają zasady architektury renesansowej.
Ważnym aspektem architektury renesansowej w Wenecji była także innowacyjność w zakresie materiałów budowlanych. Wykorzystanie cegły, marmuru oraz weneckiego kamienia pozwoliło na tworzenie złożonych struktur, które były zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Weneccy architekci, tacy jak Jacopo Sansovino czy Andrea Palladio, wprowadzili nowe rozwiązania, które miały wpływ na rozwój architektury nie tylko w Wenecji, ale i w całej Europie.
Architektura renesansu w Wenecji, z jej unikalnym połączeniem klasycznych form i lokalnych tradycji, stanowi ważny rozdział w historii sztuki i architektury, a jej dziedzictwo jest nadal widoczne w wielu weneckich budowlach, które przyciągają turystów z całego świata.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Kościół San Nicola da Tolentino w Wenecji - Dzielnica
Santa Croce
Santa Croce to jedna z sześciu dzielnic (sestieri) Wenecji, położona w zachodniej części miasta, wzdłuż północnego brzegu Canale Grande. Graniczy z dzielnicami San Polo, Dorsoduro oraz z obszarami lądowymi, w tym z Mestre. Santa Croce jest mniej turystyczna w porównaniu do innych części Wenecji, co sprawia, że zachowała bardziej lokalny charakter.
Dzielnica ta charakteryzuje się wąskimi uliczkami, malowniczymi placami i tradycyjną architekturą wenecką. W Santa Croce znajduje się kilka istotnych zabytków, w tym kościół San Giacomo dell'Orio, który jest jednym z najstarszych w Wenecji. Warto również zwrócić uwagę na Palazzo Mocenigo, który obecnie pełni funkcję muzeum poświęconego historii tkanin i perfum.
Santa Croce jest także znana z pięknych ogrodów oraz kanałów, które tworzą malownicze tło dla spacerów. Dzielnica jest dobrze skomunikowana z innymi częściami Wenecji dzięki vaporetto (tramwajom wodnym) oraz mostom łączącym różne sestieri.
Mimo że Santa Croce nie jest tak oblegana przez turystów jak inne dzielnice, oferuje unikalny wgląd w codzienne życie mieszkańców Wenecji oraz możliwość odkrywania mniej znanych, ale równie urokliwych zakątków tego niezwykłego miasta.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
