Kościół San Giorgio Maggiore to benedyktyńska świątynia położona na wyspie o tej samej nazwie w Wenecji. Jego budowa rozpoczęła się w 1597 roku, a zakończyła w 1610, według projektu Andrei Palladio, realizowanego przez architekta Simeone Sorellę. Prace nad projektem trwały od 1560 roku do śmierci Palladia w 1580 roku, a fasada została ukończona w 1566 roku.
W 1800 roku w kościele miały miejsce konklawe oraz koronacja papieża Piusa VII.
Świątynia ma formę bazyliki z trzema nawami, a jej wnętrze wieńczy kopuła umieszczona na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu. Nawy przykryto sklepieniem kolebkowym, a nawa główna kończy się wydłużonym prezbiterium z chórem oddzielonym kolumnami. Biała fasada, widoczna z Placu św. Marka, zdobiona jest kompozytowymi półkolumnami, które flankują główne wejście, a w niszach umieszczono posągi św. Jerzego, św. Szczepana oraz dożów Wenecji.
Obok kościoła wznosi się wysoka dzwonnica, dobudowana w 1791 roku. Wnętrze świątyni kryje nagrobki dożów oraz dzieła mistrzów renesansu, takie jak “Ostatnia Wieczerza” i “Zbieranie manny” autorstwa Jacopa Tintoretta.
Kościół San Giorgio Maggiore - Data powstania
Rok 1610
Kościół San Giorgio Maggiore - Główni architekci
Andrea Palladio
Palladio studiował architekturę antycznego Rzymu, zapoznał się z dziełami takich twórców jak Donato Bramante, Giulio Romano i Baldassare Peruzzi, a także szczegółowo analizował traktat Witruwiusza, co miało ogromny wpływ na jego sposób myślenia o harmonii, proporcjach i funkcji architektury.
Jego pierwszym dużym zleceniem była przebudowa Palazzo della Ragione w Vicenzy, znanego dziś jako Basilica Palladiana, zrealizowana w 1549 roku. Zaprojektował wówczas monumentalną fasadę z arkadami i przekrył salę drewnianym sklepieniem na wzór odwróconego kadłuba okrętu. W kolejnych latach tworzył zarówno budynki użyteczności publicznej, jak i prywatne rezydencje – miejskie pałace i podmiejskie wille. Wśród nich znalazły się tak znane dzieła jak Villa Capra, zwana Rotondą, Villa Foscari „La Malcontenta” czy Palazzo Chiericati i Palazzo Barbaran da Porto.
Od 1560 roku działał również w Wenecji, gdzie zaprojektował kilka kluczowych świątyń, w tym monumentalne San Giorgio Maggiore i Il Redentore, które do dziś dominują nad panoramą miasta. W Bassano del Grappa zrealizował drewniany most na rzece Brenta, a w Torri di Quartesolo most ceramiczny wzorowany na konstrukcjach rzymskich. Jego ostatnie dzieło, Teatro Olimpico w Vicenzy, zostało ukończone już po jego śmierci w 1585 roku.
Palladio był nie tylko wybitnym architektem, ale również autorem przełomowego traktatu „Cztery księgi o architekturze” (I quattro libri dell’architettura), wydanego w 1570 roku, w którym zawarł zasady projektowania oparte na klasycznym porządku, geometrii i funkcjonalności.
Jego idee miały ogromne znaczenie dla późniejszej architektury europejskiej, zwłaszcza w Anglii, gdzie jego dzieło ukazało się w 1709 roku i zainspirowało takich twórców jak Inigo Jones i Christopher Wren. Wpływ Palladia zaowocował powstaniem nurtu zwanego palladianizmem, który zdominował klasycyzm XVIII wieku i odcisnął piętno na wielu budowlach świeckich i sakralnych w całej Europie i Ameryce Północnej. Zmarł 19 sierpnia 1580 roku w Maser, pozostawiając po sobie spuściznę, która uczyniła go jednym z najbardziej wpływowych architektów w historii.
przeczytaj więcej
Więcej zdjęć
Kościół San Giorgio Maggiore - Styl architektoniczny
Architektura renesansu w Wenecji
Architektura renesansu, która rozwijała się od końca XV wieku do początku XVII wieku, stanowi kluczowy etap w historii architektury europejskiej, charakteryzując się powrotem do klasycznych form i zasad estetycznych, inspirowanych antykiem. Wenecja, jako jedno z najważniejszych centrów handlowych i kulturalnych Europy, odegrała istotną rolę w rozwoju tego stylu, łącząc wpływy włoskie z lokalnymi tradycjami.
W architekturze renesansowej w Wenecji można dostrzec kilka charakterystycznych cech. Przede wszystkim, architekci tego okresu dążyli do harmonii, proporcji i równowagi, co było odzwierciedleniem humanistycznych idei tamtych czasów. Kluczowymi elementami stylu renesansowego były kolumny, pilastry, łuki oraz symetryczne układy przestrzenne. W Wenecji architekci często wykorzystywali także elementy gotyckie, co nadawało budowlom unikalny charakter.
Jednym z najważniejszych przykładów architektury renesansowej w Wenecji jest Pałac Dożów (Palazzo Ducale), który łączy w sobie elementy gotyckie i renesansowe. Jego bogato zdobione fasady, wspaniałe krużganki oraz monumentalne wnętrza ukazują dążenie do estetyki i majestatu. Innym istotnym dziełem jest Kościół San Giorgio Maggiore, zaprojektowany przez Andrea Palladia, który stał się jednym z symboli weneckiego renesansu. Jego klasyczne proporcje i harmonijna forma odzwierciedlają zasady architektury renesansowej.
Ważnym aspektem architektury renesansowej w Wenecji była także innowacyjność w zakresie materiałów budowlanych. Wykorzystanie cegły, marmuru oraz weneckiego kamienia pozwoliło na tworzenie złożonych struktur, które były zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Weneccy architekci, tacy jak Jacopo Sansovino czy Andrea Palladio, wprowadzili nowe rozwiązania, które miały wpływ na rozwój architektury nie tylko w Wenecji, ale i w całej Europie.
Architektura renesansu w Wenecji, z jej unikalnym połączeniem klasycznych form i lokalnych tradycji, stanowi ważny rozdział w historii sztuki i architektury, a jej dziedzictwo jest nadal widoczne w wielu weneckich budowlach, które przyciągają turystów z całego świata.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Źródła grafik:
- Didier Descouens
- By dconvertini - https://www.flickr.com/photos/42477684@N08/52977186480/, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=145251799
- By Irin Acassi - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=138061384
- By TeKappa - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=138199893
- By Matteo Pappadopoli - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=153072007
- By Sailko - Own work, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=77776539
- By Jakub Hałun - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=16089132
- By Phil.vierno - I took this photo last year while on a Europe trip on my Canon DSLR, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=25071262
- By Inselmann - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6234299
- By © José Luiz Bernardes Ribeiro, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=51993709
- By Effems - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=137345991
- By Hyppolyte de Saint-Rambert - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=127304042
- By Anton Nosik - https://picasaweb.google.com/lh/photo/tIEcAwsPJb6ByuM367oXsNMTjNZETYmyPJy0liipFm0, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=33286958
