Kościół San Francesco di Paola w Wenecji
– rzymskokatolicki kościół zlokalizowany w dzielnicy Castello, będący częścią Patriarchatu Wenecji. Pełni funkcję kościoła parafialnego.
Historia
Na miejscu obecnego kościoła istniały wcześniej dwa budynki sakralne poświęcone św. Bartłomiejowi. Pierwszy z nich, zbudowany w 840 roku, był poświęcony św. Dymitrowi. W 1070 roku został odnowiony i poświęcony św. Bartłomiejowi. W 1296 roku obok hospicjum wybudowano oratorium, a około 1300 roku oddano do użytku pierwotny kościół. W 1584 roku budynki przeszły w ręce minimitów, którzy w 1588 roku rozpoczęli budowę nowego kompleksu. Kościół, poświęcony 8 sierpnia 1619 roku, nosi wezwanie św. Franciszka z Paoli.
W 1806 roku klasztor został zlikwidowany, a jego budynki przekształcone w koszary. Kościół pozostawał otwarty, a w 1952 roku uzyskał status parafialny, obecnie zarządzany przez salezjanów.
Architektura
Kościół ma 39 m długości i 18 m szerokości. Jego klasycystyczna fasada zakończona jest trójkątnym tympanonem, a w jej centrum znajduje się portal otoczony oknami. Na fasadzie umieszczono namalowany zegar, wskazujący godzinę 9:30, co może odnosić się do momentu śmierci św. Franciszka.
Wnętrze
Jednonawowe wnętrze, mimo XVIII-wiecznych przebudów, zachowało pierwotne cechy. W tylnej części znajduje się chór zakonny, a po obu stronach nawy umieszczono cztery kaplice. Kościół posiada 11 ołtarzy, w tym baptysterium. Freski na suficie, wykonane przez Giovanniego Contariniego w 1585 roku, przedstawiają sceny z życia św. Franciszka oraz wydarzenia z Nowego Testamentu.
Dzieła sztuki
W prezbiterium znajduje się fresk „Św. Franciszek z Paoli w chwale” autorstwa Michele Schiavone oraz marmurowe ołtarze z posągami św. Marka i św. Bartłomieja. W nawie znajdują się obrazy Francesca Zanchiego oraz inne dzieła sztuki, w tym chrzcielnica z XVI wieku oraz obrazy przedstawiające świętych.
Kościół San Francesco di Paola to ważny zabytek architektury i sztuki, będący świadectwem bogatej historii Wenecji.
Kościół San Francesco di Paola w Wenecji - Data powstania
Rok 1588
Kościół San Francesco di Paola w Wenecji - Styl architektoniczny
Architektura renesansu w Wenecji
Architektura renesansu, która rozwijała się od końca XV wieku do początku XVII wieku, stanowi kluczowy etap w historii architektury europejskiej, charakteryzując się powrotem do klasycznych form i zasad estetycznych, inspirowanych antykiem. Wenecja, jako jedno z najważniejszych centrów handlowych i kulturalnych Europy, odegrała istotną rolę w rozwoju tego stylu, łącząc wpływy włoskie z lokalnymi tradycjami.
W architekturze renesansowej w Wenecji można dostrzec kilka charakterystycznych cech. Przede wszystkim, architekci tego okresu dążyli do harmonii, proporcji i równowagi, co było odzwierciedleniem humanistycznych idei tamtych czasów. Kluczowymi elementami stylu renesansowego były kolumny, pilastry, łuki oraz symetryczne układy przestrzenne. W Wenecji architekci często wykorzystywali także elementy gotyckie, co nadawało budowlom unikalny charakter.
Jednym z najważniejszych przykładów architektury renesansowej w Wenecji jest Pałac Dożów (Palazzo Ducale), który łączy w sobie elementy gotyckie i renesansowe. Jego bogato zdobione fasady, wspaniałe krużganki oraz monumentalne wnętrza ukazują dążenie do estetyki i majestatu. Innym istotnym dziełem jest Kościół San Giorgio Maggiore, zaprojektowany przez Andrea Palladia, który stał się jednym z symboli weneckiego renesansu. Jego klasyczne proporcje i harmonijna forma odzwierciedlają zasady architektury renesansowej.
Ważnym aspektem architektury renesansowej w Wenecji była także innowacyjność w zakresie materiałów budowlanych. Wykorzystanie cegły, marmuru oraz weneckiego kamienia pozwoliło na tworzenie złożonych struktur, które były zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Weneccy architekci, tacy jak Jacopo Sansovino czy Andrea Palladio, wprowadzili nowe rozwiązania, które miały wpływ na rozwój architektury nie tylko w Wenecji, ale i w całej Europie.
Architektura renesansu w Wenecji, z jej unikalnym połączeniem klasycznych form i lokalnych tradycji, stanowi ważny rozdział w historii sztuki i architektury, a jej dziedzictwo jest nadal widoczne w wielu weneckich budowlach, które przyciągają turystów z całego świata.
przeczytaj więcej
Weneckie zabytki w tym stylu:
Kościół San Francesco di Paola w Wenecji - Dzielnica
Castello
Castello to jedna z sześciu dzielnic (sestieri) Wenecji, położona w północno-wschodniej części miasta. Jest to obszar o bogatej historii, który łączy w sobie zarówno elementy kulturowe, jak i architektoniczne, tworząc unikalny klimat. Castello graniczy z dzielnicami San Marco, Cannaregio i Giudecca, a jego granice wyznaczają kanały i wąskie uliczki, typowe dla struktury Wenecji.
Dzielnica ta jest znana z malowniczych zakątków, które zachowały tradycyjny charakter miasta. W Castello znajduje się wiele zabytków, w tym kościoły, pałace oraz place, które przyciągają turystów. Warto wspomnieć o jednym z najważniejszych kościołów w Wenecji – Chiesa di San Giovanni e Paolo, który jest miejscem spoczynku wielu weneckich dogów.
Castello jest również domem dla znanego Arsenalu, historycznego kompleksu stoczniowego, który odegrał kluczową rolę w rozwoju morskiej potęgi Wenecji w średniowieczu. Dziś Arsenal jest miejscem organizacji wystaw oraz wydarzeń kulturalnych, a jego monumentalne bramy i budynki przypominają o dawnej świetności miasta.
W dzielnicy znajdują się także liczne kawiarnie, restauracje oraz sklepy, co sprawia, że jest to popularne miejsce zarówno wśród turystów, jak i mieszkańców. Castello wyróżnia się również pięknymi ogrodami, takimi jak Giardini della Biennale, które są miejscem organizacji Międzynarodowej Wystawy Sztuki oraz innych wydarzeń artystycznych.
Castello, mimo że jest jedną z mniej turystycznych dzielnic Wenecji, zachowuje autentyczny wenecki klimat, oferując odwiedzającym możliwość odkrywania uroków miasta z dala od zgiełku głównych atrakcji turystycznych. Dzielnica ta jest idealnym miejscem do spacerów, odkrywania lokalnych tradycji oraz delektowania się wenecką kuchnią.
przeczytaj więcej
W tej dzielnicy znajdziesz również:
Źródła grafik:
